Aan de wand hangen vijf velletjes papier. Op elk blaadje staat de titel van een lied geschreven met daaronder een aantal hokjes waarin een kruisje is ingevuld. Drums: x, bas: x, gitaar: x, paino: x en zang: x. Vijf van de twaalf nummers die een plaatsje krijgen op Naakt onder de hemel, de eerste cd van de Vlissingse rockband Bløf, zijn klaar. Vier bandleden en drie technici zijn inmiddels vijf dagen en nachten bij elkaar in de als studio ingerichte voormalige bedrijfsruimte van Cebeco-Zuidwest in Zierikzee. Drummer Henk Tjoonk:"Na tweeëneenhalve dag had ik het idee dat we hier al een maand zaten."
Het is woensdagochtend, Bløf heeft nog twee dagen opnemen voor de boeg. De daaropvolgende vrijdag heeft de Amerikaanse megaband Fleetwood Mac de apparatuur van het Rotterdamse bedrijf SMP hard nodig voor een concert in Leiden. Het voormalige Cebecogebouw is om kwart voor tien in diepe rust gedompeld, alleen Tjoonk schuifelt rond met een koffiepot vol water. "Iedereen slaapt nog", zegt hij. "We zijn vannacht tot vier uur doorgegaan." Even later zal hij bassist Peter Slager wakker maken. Het eerste uur vertoont zich verder niemand. Een kleine rondleiding wijst uit dat het leegstaande gebouw voor een week in een complete studio is omgetoverd. In een kamer die door een glazen wand wordt doorsneden staan de instrumenten opgesteld. Drums en gitaren aan de ene kant, een enorme, zwartglanzende Bösendorfer-piano aan de andere. "Weegt 800 kilo en kost 180.000 gulden", vertelt Tjoonk. "Geleend van de Hamernoot in Middelburg. Een geweldig instrument. Als je met een pedaal een toon aanslaat, blijft-ie tot morgen doorklinken. Ook de mensen van de techniek zeiden dat ze nog nooit zoiets moois hadden gehoord. We hebben er een paar prachtige ballads mee opgenomen."
Op de piano staan drie waxinelichtjes. De zang wordt middenin de nacht opgenomen en de mannen van Bløf (naast Slager en Tjoonk zijn dat zanger/gitarist Paskal Jakobsen en toetsenist/zanger Bas Kennis) creëren daarbij graag de juiste sfeer.
Even verderop, in een kamer in de gang, staat een gigantische batterij opname-apparatuur opgesteld. Verder: lege bierflesjes en volle asbakken, aan de muur de vijf briefjes waarop de vorderingen staan aangegeven. Aanvankelijk wilde Bløf de cd opnemen in de Middelburgse Kloveniersdoelen, maar de oefenavonden van de schuttersvereniging en de weekendprogrammering zaten een ongestoorde week in de weg. "We wilden alles in eigen hand houden, daarom zijn we niet een bestaande studio ingegaan", verklaart Tjoonk. "Als je met mensen werkt met wie het persoonlijk klikt, kom je tot betere resultaten. Producers of studiobazen staan niet altijd open voor wat een groep wil. En qua prijs maakte het weinig uit."
"Als we nu een tijdje bezig zijn en het lukt niet, hebben we niet meteen een duur studiouur verpest", vult Slager aan. "Kan het vandaag niet, dan doen we het morgen wel. Er is wel tijdsdruk, maar we hoeven niet gejaagd te werken."
Via de baas van Tjoonk kon uiteindelijk de bedrijfsruimte in Zierikzee worden verkregen. "Als je echt gaat kijken waar je een rockband kwijt kunt, zijn er niet zoveel geschikte locaties", aldus Tjoonk. "Ik zocht in ieder geval twee verschillende ruimten, één voor de band en één voor de techniek. De akoestiek is ook in orde. De ruimte is geïsoleerd en met veel doek kunnen we de galm tegengaan."
Slager: "Een voordeel is dat we hier kunnen slapen. iedereen heeft een kamer om zich in terug te trekken. We hebben zelfs nog kamers over. We hebben geen last met de buren en we mogen de douches van de jachthaven gebruiken. 's Avonds komen er vrienden voor ons koken. Het is onvoorstelbaar, iedereen werkt mee. Het is uniek en ideaal. We kunnen alles doen wat we willen."
Technicus Michel Sok van SMP heeft deel uitgemaakt van de Nederlandstalige rockband Nogal Wiedes en Bløf heeft hem min of meer als producer aangewezen. Tjoonk: "Ik vond het handig dat er iemand bij zou zitten die onbevangen tegen onze muziek aankijkt. Michel heeft erop aangedrongen dat we een aantal nummers qua tempi iets gedragener spelen. Zo zitten we net iets meer in de groove. Daarmee wordt voorkomen dat er een zekere gejaagdheid of nervositeit in doorklinkt."
Bløf zoekt op Naakt onder de hemel een evenwicht tussen rustige, bijna theatrale luisterliedjes en heftige rocknummers. Slager: "Het moet niet al te veel koptelefoonmuziek worden. Er moet gerockt worden. Bløf blijft tenslotte een rockband, hoewel het aantal beats per minute niet zo hoog ligt. Wat we vast moeten leggen is het vuur, het grote gevoel. Dat lukt wel aardig, geloof ik."
Achteraf betreurt Tjoonk dat hij niet net iets meer tape heeft gekocht, want alles wat misgaat moet nu helemaal opnieuw worden overgespeeld. Dat zorgt soms voor flinkt wat irritatie. Bijvoorbeeld wanneer een foutje wordt gemaakt aan het eind van een bijna perfecte uitvoering van een nummer. "Dan dondert er wel eens iemand zijn instrument aan de kant om kwaad naar buiten te lopen", vertelt Slager. "Effe weg, effe lekker frisse lucht happen. Alleen Henk is vrij stabiel, de rest raakt op zo'n moment nogal eens ontmoedigd. Maar we zijn ook weer gemakkelijk op te peppen, hoor. Deze hele opnamesessie is het best te vergelijken met en stuiterbal. Hoog, laag, hoog, laag, en hard in de zin van heel intens. Het is een gevoelige zaak met al die stemmingen die van de ene op de andere minuut kunnen omslaan."
De komende tijd zal ik nog enkele verhalen uit het PZC-archief op dit blog zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten